Τον συναντήσαμε νωρίς το απόγευμα στα Πατήσια, στο μικρό του μουσείο. Τρυπώσαμε σε ένα στενάκι και ψάχναμε να βρούμε το φημισμένο μουσείο του. Δε φαινόταν στο μάτι. Μόνο μια μικρή ταμπελίτσα που έγραφε το όνομά του. Ήρθε ευγενικός και χαμογελαστός και μας άνοιξε. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και μπήκαμε σε ένα μικρό δωμάτιο που έκρυβε έναν θησαυρό.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ 1ο ΜΟΥΣΕΙΟ
Αρχικά θέλουμε να μας πείτε πώς ξεκινήσατε να συλλέγετε όλες αυτές τις μηχανές;
«Ήταν ένα πάθος παιδικό… Στη γειτονιά μου υπήρχε ένας κινηματογράφος θερινός που ακουγόταν η μηχανή του. Λέω, πώς γίνεται τώρα να βλέπω ανθρώπους να μιλάνε. Πέρασα μία εβδομάδα να σκέφτομαι πώς γίνεται αυτό το θαύμα. Λοιπόν έμαθα μετά πώς γίνεται.Είναι μια σειρά από φωτογραφίες, οι οποίες διαδέχεται η μια την άλλη σε ταχύτητα από 16 μέχρι 24 του δευτερολέπτου…και το μάτι μας έχει αυτή την ιδιότητα που λέγεται μετείκασμα, συγκρατεί την εικόνα κατά το 1 / 10 του δευτερολέπτου. Απομακρυνόμενη η εικόνα μένει μες το μάτι μας, κατάλαβες;»
Αυτή ήταν η βασική σας δουλειά ή απλά κάτι που σας άρεσε;
«Όχι, καμία σχέση. Ήμουνα προϊστάμενος στο ταχυδρομείο εγώ. Ταχυδρομικός. Πήγα και στην Πάντειο, αλλά το μυαλό μου ήταν εδώ.»
Δουλεύατε δηλαδή και ερχόσασταν εδώ και μαζεύατε μηχανές;
«Ξεκίνησα από το τίποτα… Το ’60 αγόρασα μια μηχανή και έπαιρνα μισθό 1.200 και πήρα μια μηχανή μεταχειρισμένη με 1.000 δρχ.»
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο μέρος που αρχίσατε να τις συλλέγετε;
«Το πρώτο μέρος ήταν το σπίτι μου και με κυνήγησε η γυναίκα μου. Στο άλλο μαγαζί είχαμε είδη δώρων. Είχαμε κάνει ζωγραφιές ωραίες! Και επειδή βραχυκύκλωσε το σπίτι με αυτά, μου λέει πάρτα στο μαγαζί. Κι έτσι πήγα κάτω… Εδώ βλέπετε από καουμπόι καπέλο, μέχρι πιστόλια καουμπόικα. Με αυτό εδώ ψεκάζανε τις αίθουσες του κινηματογράφου, του Τιτάνια, με άρωμα για να μη μυρίζουν. Εδώ θα βρείτε ό,τι έχει σχέση με τον κινηματογράφο, τα πάντα!»
Πρώτη φορά πού είδατε εσείς επαγγελματική μηχανή πότε ήταν;
«Μικρός… Έπαιζαν οι κινηματογράφοι και πήγαινα εγώ και έβλεπα τις μηχανές. Είμαι το πρωτότυπο του ¨Κινηματογράφου ο παράδεισος¨! Ακριβώς! Για μένα το ‘παιξε το έργο!»
Είχατε κάποιο γνωστό ή απλά σας ενδιέφερε και το κυνηγήσατε;
«Ε, δημιουργούσα και με ξέρανε… Τα ¨ψώνια¨ μαθαίνονται!»
Και την πρώτη μηχανή τη φτιάξατε στα 16;
«Στα 16. Την έχω στο άλλο μαγαζί.»
Να μας τη δείξετε, θέλουμε να τη δούμε!
«Αυτό μου δίνει θάρρος για να συνεχίσω και να ξέρω ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τιμήσουν τη δουλειά μου. Γιατί αυτή δεν είναι εύκολη δουλειά ή δουλειά της στιγμής. Συνοδευόταν με πολύ πάθος και με πολλά ψώνια. Αν ο άλλος δεν είναι και λίγο ψώνιο… Το ψώνιο σε βγάζει από τον εαυτό σου, σε ανεβάζει, κάνεις πράγματα τα οποία δεν μπορείς να τα κάνεις. Οι αδερφοί Wright το 1903 πέταξαν με το αεροπλάνο και τους έλεγαν τρελούς. Αλλά σήμερα έχουμε το τζετ…»
Οι ¨τρελοί¨ άλλαξαν τον κόσμο μας…
«Τρέλα! Τρελοί πώς να το πούμε; Άμα δεν έχεις ψώνιο... Έχω ψώνιο στο τραγούδι. Τραγούδια! Πολλά, πολλά!»
Τραγουδούσατε δηλαδή κανονικά;
«Πολύ, πολύ! Πολλά τραγούδια! Δεν υπάρχει τραγούδι που να μην το ήξερα. Η ζωή μου είναι το τραγούδι και οι μηχανές.»
Αγαπημένος καλλιτέχνης;
«Για μένα το τραγούδι το καλό πέθανε με τον Μαρούδα, τον Γούναρη, τη Βέμπο, την Πολυμέρη, τον Παναγόπουλο. Νεότερους δε βλέπω έτσι να με ελκύουν.»
Αυτή εδώ από ποια εποχή είναι;
 |
| Λειτουργία μηχανών |
«Αυτή είναι του 1915. Αυτή είναι μηχανή κινηματογράφου. Αυτή είναι. Καλύπτεται από την ¨iteration¨, κατεβαίνουν οι εικόνες, κοντά στην άλλη, γίνεται συρραφή στο μυαλό μας. Κατάλαβες;»
Εσείς προσωπικά ξεχωρίζετε κάποια μηχανή από όλες αυτές που έχετε συλλέξει εδώ;
«Αν ξεχώριζα θα ήμουν άδικος! Όλες τις πήρα επιλεγμένες και με οικονομικά δραματικά. Είμαι 50 χρόνια θύμα θα έλεγα. Ο συλλέκτης δεν είναι φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν είπα ¨Τα πήρα και σταματάω¨. Ποτέ δε σταματάω! Χθες πήρα μηχανή. Θα πεθάνω και θα μαζεύω μηχανές! Είχανε έρθει από τη Λευκορωσία, είχανε έρθει από τη Νότια Κορέα. Με τον πρόεδρο της Σλοβακίας, εδώ τον έχω, έχουμε αλληλογραφία. Με κάλεσε στην Πρεσβεία του, εδώ είμαι, και μου έδωσε το παράσημο αυτό, το μετάλλιό του. Επειδή έχουμε το ίδιο χόμπυ, αλλάξαμε μηχανές. Μόνο που η Ελλάδα είναι μακριά από εμένα.» (προχώρησε σε επόμενη)
«Αν ξεχώριζα θα ήμουν άδικος! Όλες τις πήρα επιλεγμένες και με οικονομικά δραματικά. Είμαι 50 χρόνια θύμα θα έλεγα. Ο συλλέκτης δεν είναι φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν είπα ¨Τα πήρα και σταματάω¨. Ποτέ δε σταματάω! Χθες πήρα μηχανή. Θα πεθάνω και θα μαζεύω μηχανές! Είχανε έρθει από τη Λευκορωσία, είχανε έρθει από τη Νότια Κορέα. Με τον πρόεδρο της Σλοβακίας, εδώ τον έχω, έχουμε αλληλογραφία. Με κάλεσε στην Πρεσβεία του, εδώ είμαι, και μου έδωσε το παράσημο αυτό, το μετάλλιό του. Επειδή έχουμε το ίδιο χόμπυ, αλλάξαμε μηχανές. Μόνο που η Ελλάδα είναι μακριά από εμένα.» (προχώρησε σε επόμενη)
«Λοιπόν, ετούτο το πραγματάκι που βλέπετε εδώ είναι του 1895. Το έβγαλαν οι Αμερικάνοι το 1899 για να γιορτάσουν την ανεξαρτησία τους. Θα δείτε τη στάμπα που γράφει 4 Ιουνίου του ’99. Αυτό δεν το έχει κανένας, ούτε Αμερικάνος.»
 |
| Mηχανή του Φίνου |
Πείτε μας κάποιες ιστορίες από τις μηχανές αυτές, οι οποίες δεν είναι τυχαίες…
«Πρώτα απ’ όλα οι μηχανές αυτές είναι από χέρια πλουσίων και από φτωχών μερακλήδων. Ακριβές μηχανές, πολύ ιστορικά κομμάτια ανθρώπων πολιτικών, της Μαρίας Βοναπάρτη… Έχω αυτή που τραβούσε τα επίκαιρα του ’40 στον πόλεμο, φωτογραφημένη μηχανή, η μηχανή που ξεκίνησε ο Φίνος. Εδώ μέσα είναι ένας θησαυρός. Λοιπόν, θα σας δείξω τη βάση του κινηματογράφου. Τι είναι ο κινηματογράφος… Είναι, είπαμε, να διαδέχεται η μία εικόνα την άλλη. Όταν πρωτοπήρα μια ταινία στα χέρια μου
 |
| 35mm |
είχε έναν που ανέβαζε το χέρι έτσι καρέ καρέ καρέ. Το έβαζε γρήγορα και κατέβαζε το χέρι της μηχανής. Αυτός είναι ο κινηματογράφος. Κατεβάζει μία μία εικόνα και κατεβαίνοντας η εικόνα καλύπτεται μ’ αυτό που βλέπετε σε ταχύτητα από 16 μέχρι 24 του δευτερολέπτου. Αυτός είναι ο κινηματογράφος.»
«Αυτό είναι από το 1910 από τις πρώτες μηχανές, τις βουβές που τραβούσε Τσάρλι Τσάπλιν.
 |
| Η μικρότερη οθόνη στον κόσμο |
Είναι επιλεγμένα ένα προς ένα, όλα είναι ωραία. Αυτή είναι της Zeiss. Αυτή είναι των 35 χιλιοστών, χειροκίνητη. Αυτό που θα σας δείξω τώρα... Η μικρότερη οθόνη που υπάρχει στον κόσμο. Θα σας τρελάνω, είμαι τρελός εγώ!»
Και αυτό εκεί το πιστόλι που λέει 007;
«Αυτό είναι το πιστόλι του ¨007¨. Εδώ είναι ακριβές μηχανές Ελβετίας. Με αυτή εδώ τραβούσαν οι Γερμανοί τα επίκαιρα του πολέμου. Το ’50 - ’60 κυκλοφόρησαν, παίζανε 5 ελληνικά έργα. ¨Arriflex No 1¨ το λένε! Με αυτό εκεί γίνεται το μοντάζ των ταινιών»
Πώς σχετίστηκε η ζωή σας με αυτές τις μηχανές; Τις μαζεύετε τόσα χρόνια, είναι μια ολόκληρη ζωή, έχετε ζήσει παράλληλα με αυτές τις μηχανές…
«Εγώ είπα στο CNN, κάθε μηχανή που αγοράζω γίνομαι νεότερος. Σκέψου πόσο θα φτάσω…
 |
| Θεϊκές κατασκευές |
Αυτή η μηχανή εδώ είναι το καύχημα της Γερμανίας. ¨Nizo¨ τη λένε, πολύ δύσκολο κομμάτι. Και όλα τα άλλα, ό,τι βλέπετε εδώ μέσα, είναι μελετημένα. Αυτή εδώ είναι της ¨kodak¨, 1920. Εδώ άμα θέλω παίζω και βλέπω την ταινία, μηχανή του βουβού κινηματογράφου…» είπε και έβαλε τη μηχανή να παίζει, ενώ μετά γύρισε προς τη γεμάτη σελίδες πόρτα. «Εδώ είναι τα παράσημά μου, εδώ είναι μια μηχανή που γράφω πάνω ¨θεϊκές κατασκευές¨. Δείτε τι έχει μέσα μια μηχανή… θεϊκή!»
(Μετά συνέχισε να μας δείχνει πως προβάλει η κάθε μία. Και ενώ κινηματογραφούσαμε κι εμείς, μας φώναξε): «Μη ξεχάσετε τη Merilyn!» (εννοώντας φυσικά τη Merilyn Monroe, η φωτογραφία της οποίας δέσποζε στο κέντρο.) «Μία είναι αυτή!»
 |
| Merilyn Monroe |
«Ε, λένε τώρα πως είναι καλή! Διαδόσεις!» συνέχισε αστειευόμενος. «Εμένα μ’ άρεσε το είδος που δημιούργησε. Γιατί αν δεν υπήρχε αυτό το πράγμα...» είπε δείχνοντας τις μηχανές του «...δε θα τους ξέραμε όλους αυτούς. Κατάλαβες; Μπήκαμε στη βάση του θέματος.»
Κάποιον που να θαυμάζατε, που βλέπατε τις ταινίες του, δεν είχατε;
«Εμένα μου άρεσε ο βουβός κινηματογράφος. Έχω πολλά από τον βουβό κινηματογράφο. Αυτοί οι άνθρωποι τότε ήταν πολύ ψώνια. Έκαναν τρελά πράγματα. Μπένανε μπροστά στα τρένα, πηδάγανε βουνά... Δεν υπήρχε φωνή τότε και προσπαθούσαν με τις κινήσεις να σου δώσουν να καταλάβεις. Μίμηση. Έπαιζε μουσική βέβαια μέσα, αλλά ήταν φοβεροί τότε οι ηθοποιοί, φοβεροί ηθοποιοί της παλιάς εποχής…»
Θυμάστε κάποια ταινία που σας είχε σημαδέψει, που σας άρεσε πάρα πολύ;
«Μια ταινία που με σόκαρε και με σοκάρει ακόμη είναι το έργο ¨Καζαμπλάνκα¨. Είναι πολύ ωραίο έργο, φιλοσοφημένο. Οι Αμερικάνοι παλιά έγραφαν αισθηματικά έργα, τώρα τρακαρίσματα, εγκληματίες…»
Έχετε ταξιδέψει ποτέ στην Αμερική; Στο Hollywood;
«Πήγα! Δε βρήκα τέτοια. Δεν υπάρχουν…»
Οι περισσότερες μηχανές που έχετε είναι Αμερικής ή έχετε και από Ευρώπη;
«Οι Ευρωπαϊκές κυριαρχούν, γιατί και οι συλλέκτες οι Αμερικάνοι θέλανε Ευρωπαϊκά.»
Θέλετε να μας μιλήσετε για τους αδερφούς Lumiere που διαβάζω εδώ;
«Α, ναι… Οι Lumiere ήταν μια οικογένεια πλούσια. Είχε εργοστάσιο φωτογραφιών. Έκαναν πειράματα. Αρχικά ο Έντισον είχε προχωρήσει πολύ, αλλά ο Έντισον δεν το έκανε προβολή. Είχε να το βλέπεις μόνο. Ενώ οι Lumiere, πιο πονηροί, το κάνανε του παραπετάσματος που λένε. Και το 1895 έκαναν την πρώτη δημόσια προβολή. Την έχω αυτή την ταινία, από αντιγραφή βέβαια…»
Ο Méliès τι έκανε στον κινηματογράφο;
«Ο Méliès έδωσε οστά! Έκανε το έργο ¨Από τη γη στη σελήνη¨. Έχω όλη τη διαδικασία αυτή σε βίντεο.» Γύρισε προς τον γεμάτο τοίχο. «Όλα αυτά ό,τι βλέπεις εδώ μέσα, βάζεις ταινία 8mm, 16mm, 35mm, 70mm και τη βλέπεις στον τοίχο σου, στην οθόνη. Δημιουργούν εικόνα. Ένας φακός, μια λάμπα και ο μηχανισμός. Ο μηχανισμός, τον έχω ανοιχτό εκεί πέρα και είπα ότι είναι πολύ ωραίος μηχανισμός. Δεν είναι τυφλά πράγματα! Έπεσε μέσα μυαλό!»
«Οι αδερφοί Mανάκη. Είναι βορειοηπειρώτες. Αυτοί έκαναν το πρώτο Μουσείο ελληνικού κινηματογράφου. Το μουσείο αυτό τώρα το πήραν οι Σκοπιανοί.»
Πώς εξελίχθηκε η ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου;
«Άργησε πολύ να εξελιχθεί. Αυτός που ξεκίνησε τα πράγματα ήταν ο Φίνος. Πρώτα γίνονταν σποραδικά κάποια έργα, αστεία έργα. Με το έργο "Η φωνή της καρδιάς" της
Φίνος Φιλμ ξεκίνησε ο ελληνικός κινηματογράφος, το 1943. Έχω την ταινία αυτή.»
Φίνος Φιλμ ξεκίνησε ο ελληνικός κινηματογράφος, το 1943. Έχω την ταινία αυτή.»
Είχατε εσείς μια λατρεία για τον κινηματογράφο και κάποια στιγμή ανακαλύφθηκε η τηλεόραση, που σαν συσκευή ήταν κάτι πολύ καινούριο.
«Εγώ σέβομαι τους συναδέλφους, μπράβο τους! Έκαναν ωραία πράγματα, και βίντεο και τηλεοράσεις, είναι αξιέπαινοι. Αλλά δεν πρέπει να τους πετάξουμε τους ¨χαζούς¨ τους γέροντες… γιατί μεγαλώσαμε με αυτά… Τώρα εσείς οι νέοι τα ψηφιακά σας...»
 |
| Τα δημοσιεύματα του Τύπου |
Διαβάζω εδώ ότι τότε είχατε 320 κινηματογραφικές μηχανές και μπήκατε στο βιβλίο Guinness.
«Μπήκα 8 φορές σε εθνικό Guinness. Μία στο διεθνές Guinness και μία στο ελληνικό.» Φυσικά μας έφερε το βιβλίο που μάζευε τα σχετικά δημοσιεύματα. « Λένε στο CNN ότι το Μουσείο Πιστιόλα είναι τόσο σημαντικό όσο η Ακρόπολη. Αυτό το βιβλίο είναι ελληνικών ρεκόρ, όλων των δραστήριων Ελλήνων. Είναι όλοι οι τρελοί Έλληνες εδώ μέσα. Όλα αυτά εδώ είναι ρεκόρ Guinness. Αυτό το έργο θα αφήσω σε σας.»
Στη φωτογραφία αυτή εδώ;
«Σ’ αυτή μου δώσανε αυτό το μετάλλιο, με καλέσανε στην πρεσβεία της Σλοβακίας και μου δώσανε αυτό το μετάλλιο!»
 |
| Οι βραβεύσεις του |
(Μας μιλούσε για τις φωτογραφίες που είχε. Με τους Λευκορώσους... Είχαν κάνει 2.000 χιλιόμετρα για να δουν αυτό το "κρυμμένο διαμάντι της Ελλάδος". Δίπλα πάλι με τον πρόεδρο της Σλοβακίας. Με το CNN. Οχτώ χρόνια μετά, ακόμη παίζουν το ντοκιμαντέρ του!)
Είναι ένα τόσο μεγάλο έργο το οποίο αφορά σε όλη την Ελλάδα…
«Εγώ, κορίτσια, θα ήθελα τώρα ένα σπόνσορα που να αγαπάει το αντικείμενο, να έχει έναν κεντρικό χώρο, μεγάλο χώρο να βάλουμε και τα δύο μουσεία μιας και είναι σε παγκόσμια κλίμακα να τα βλέπετε….. Εδώ εκτός από τους ξένους που είναι πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά έχει δέκα σωλήνες. Πριν από καιρό έσπασε μία σωλήνα, γέμισε νερό.»
Θέλετε να πάμε λίγο και στον άλλο χώρο; Έχετε κουράγιο;
«Να πάμε κορίτσια… χαλάλι σας!»
(Αρχίσαμε, λοιπόν, να περπατάμε στη γειτονιά του στον δρόμο για το δεύτερο μουσείο. Ακόμη και τότε, όμως, συνέχισε να μας αφηγείται.)
(Καθώς συνέχισε να μας μιλά, αναφέρθηκε σε ένα ατύχημα που είχε πρόσφατα και κατέληξε στο εξής):
«...Αλλά πρέπει να θυμόμαστε και το άλλο: Η ζωή έχει πολλά θαύματα! ΘΑΥΜΑΤΑ! Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Τίποτα δεν είναι τυχαίο... Όλα είναι ένα έργο παιγμένο. Αυτή είναιη δικιά μου άποψη. Υπάρχουν δυνάμεις αόρατες. Φοβερές δυνάμεις! Αόρατες. Πρώτ’ απ’ όλα οι άνθρωποι οι δικοί μας που δεν είναι πλέον εδώ. Δε μπορούμε με τις πέντε αισθήσεις που έχουμε εμείς... Πέντε αισθησούλες έχουμε. Ακοή, αφή... Τώρα, υπάρχουν... ραδιοφωνικοί σταθμοί, έτσι; Εκπέμπουνε. Εμείς μπορούμε να καταλάβουμε, τι λέει, αν εκπέμπουν και τι κάνουν; Εμείς βλέπουμε από το περιβάλλον το 5%. Το 95% είναι αόρατος κόσμος, αόρατες δυνάμεις που δεν τις συλλαμβάνουμε με τα αισθητήρια που διαθέτουμε. Δηλαδή το ραδιόφωνο του μυαλού μας δε συλλαμβάνει αυτά τα πράγματα.»
(Ύστερα μας επέστρεψε στην άλλη του αγάπη, το τραγούδι.)
«Ήμουνα κι εγώ νεαρός! Ήμουνα πολυτέχνης! Το τραγούδι σου δίνει ζωή. Το τραγούδι σε αλλάζει. Σε μεταφέρει σε άλλο περιβάλλον. Ωραίο το τραγούδι! Να τραγουδάτε!»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ 2Ο ΜΟΥΣΕΙΟ
(Και με αυτά τα λόγια φτάσαμε έξω από την πόρτα του μουσείου. Ίδιο με το πρώτο, μα με πιο εμφανή πινακίδα. Μέσα πάλι κρυβόταν ένας ολόκληρος κόσμος. Ο άνθρωπος χανόταν στις μηχανές.)
 |
| Φωτογραφία του ίδιου και της μηχανής του |
Εδώ μας είπατε ότι θα μας δείξετε τη μηχανή που φτιάξατε.
«Αυτή που έφτιαξα είναι αυτή εδώ.» αποκρίθηκε δείχνοντας το κατόρθωμά του. «Αυτή που έφτιαξα, ε; Είναι αυτή. Με δύο δίδραχμα κοπής του ’26. Και ‘δω γράφεται και στο διεθνές βιβλίο κινηματογράφου. Είναι γραμμένο.»
 |
| Ο Σταυρός της Μάλτας |
Πού βρήκατε την τεχνογνωσία και τη φτιάξατε;
«Σου είπα, διαθέτω εγκέφαλο! Χαζό εγκέφαλο. Πάμε παρακάτω... Αυτός είναι ο κινηματογράφος, που σας είπα εκεί! Κάθε εικόνα κατεβαίνει και παράλληλα καλύπτεται από την ¨iteration¨ που βλέπετε. Αυτό με ταχύτητα από 16 έως 24 το δευτερόλεπτο θα έχουμε κινηματογράφο. Παρακάτω, αυτό είναι ένα μηχάνημα, μια κατασκευή άλλου τύπου κινηματογράφου. Εδώ σας δείχνω πως γίνεται η λήψη της εικόνας. Η ταινία κατεβαίνει κατά διαστήματα. Αυτή είναι μηχανή προβολής του 1915. Αυτή είναι μια άλλη μηχανή γερμανική Bay και αυτές είναι οι πρώτες μηχανές που κυκλοφόρησαν σε επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό εδώ που βλέπετε είναι η αρχή του κινηματογράφου. Θέλει πολλά λεφτά αυτό… Τώρα θέλω να σας δείξω μια μηχανή που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί στο στρατό… Είναι σε άριστη κατάσταση! Τι να σας πρωτοδείξω; Το κομμάτι αυτό που βλέπετε λέγεται «Σταυρός της Μάλτας». Είναι η καρδιά κάθε επαγγελματικής μηχανής. Αυτή είναι του 1940 με την οποία τραβούσαν τον βουβό κινηματογράφο με μανιβέλα.»
 |
Οι παιδικές αγάπες; (Ρώτησα διαβάζοντας την ταμπέλα που είχε βάλει.)
«Οι παιδικές αγάπες είναι τα μικρά κινηματογραφάκια, τα οποία τα πήγα στο άλλο (μουσείο). Αυτή είναι του ’28, το καμάρι της ¨Kodak¨. Ακριβό. Και αυτό είναι αμερικάνικο. ¨Victory¨.»
 |
| Ιταλική του 1939 |
«Να σας δείξω πως γίνεται η προβολή τώρα. Ο κινηματογράφος δούλευε - τώρα δουλεύει με λάμπα ‘xenon’ - παλιά χωρίς λάμπα δούλευε με συνεχές ρεύμα, δύο κάρβουνα, τα οποία όταν ενώνονταν αρνητικό με θετικό έβγαζαν σπινθήρα, μεγάλο φωτισμό! Λοιπόν, πίσω από αυτά τα κάρβουνα υπήρχε ένας καθρέπτης που μάζευε το φωτισμό και τον έριχνε στην ταινία πάνω και ο φακός εκτόξευε στην οθόνη. Αυτά είναι σε γενικές γραμμές.»
 |
| Φιλμ |
«Στην άκρη είναι οι βουβές. Η φωνή είναι στην άκρη απ’ την ταινία. Μια μικρή γραμμή... είναι η φωνή. Στην αρχή ήταν έτσι. Βουβές.»
Εδώ βλέπω και Walt Disney, ε; Εμείς μεγαλώσαμε με τον Walt Disney, καταλαβαίνετε…
«Τον Walt Disney τον αγαπάω πολύ! Φαντασία μεγάλη!»
Εμάς τι μας προτρέπετε; Ζούμε σε μία εποχή που δεν υπάρχουν όνειρα κι εσείς εδώ έχετε κάνει τόσα πράγματα…
«Πρέπει να είστε ρομαντικοί άνθρωποι, να σας αρέσει, να νοσταλγείτε το παρελθόν, να οραματίζεστε το μέλλον. Δε θέλω να κάνω τον ιεροκήρυκα. Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά εμένα, πέρασα όχι καλή παιδική ζωή… κατοχή, εμφύλιοι πόλεμοι… Στερηθήκαμε τα πάντα… και τις γυναίκες… Να ‘χουμε φιλενάδα κλπ; Αποκλείεται! Ή θα παντρευόσουν ή τίποτα. Δεν τολμούσες. Τότε αν ένας αδελφός σε έβλεπε να μιλάς με την αδερφή του, σε σκότωσε! Είχε πει κάποτε ο Γλέζος ο Μανώλης ¨Είμαστε, λέει,¨ ανέραστη εποχή¨! Σε αυτό συμφωνώ, μεγάλη κουβέντα…»
Σημασία έχει ότι κάνατε το όνειρό σας πραγματικότητα και απ’ ότι κατάλαβα μέσα από κακουχίες και σε δύσκολες περιόδους, χωρίς υποστήριξη. Εμείς θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη.
«Όχι, εγώ ευχαριστώ που αυτά τα πράγματα θα τα δείτε εσείς οι νεότεροι, έστω οι ελάχιστοι νέοι! Να είστε όλοι καλά και να έχετε καλή τύχη!»
 |
| Η Αφιέρωση του CNN: Αυτός τόπος είναι σα μια σπηλιά του Aladdin με μαγικά μυστήρια, η οποία ζωντάνεψε από τις ιστορίες του γοητευτικού και παθιασμένου οικοδεσπότη. |
Η επίσκεψη στο μουσείο, το οποίο βρίσκεται κοντά στον σταθμό Αττική του μετρό και του τρένου και πλέον φιλοξενεί περισσότερες από 1000 μηχανές, γίνεται ύστερα από ραντεβού στο 2108329669. Επισκεφτείτε το για να τις δείτε να ζωντανεύουν μπροστά σας και να κάνετε ευτυχισμένο έναν υπέροχο άνθρωπο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου