Αλεξανδρος Δροσος

                                                                                                                          Επιμέλεια: Ιωάννα Μπίθα
                                                                                                                              www.synenteuxis.gr

Ο Αλέξανδρος Δρόσος (Αθήνα, 1989) είναι ένας νέος συνθέτης και πιανίστας ο οποίος κατοικεί μόνιμα και εργάζεται στο Βερολίνο ενώ έχει στην κατοχή του πολλές και σημαντικές διεθνείς διακρίσεις. Στις 20 Φεβρουαρίου πραγματοποίησε για πρώτη φορά μια συναυλία στο χώρο του Μεγάρου Μουσικής συμμετέχοντας στο νέο κύκλο συναυλιών με θέμα "Καλωσόρισμα-Νέοι Καλλιτέχνες". Εμείς τον εντοπίσαμε λίγες μέρες πριν τη συναυλία και εκείνος δέχτηκε να σταματήσει για λίγο τις πρόβες ώστε να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη σχετική με τη ζωή του, τα μέχρι τώρα επαγγελματικά του βήματα αλλά και την αγάπη του για τη μουσική.  

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να παίζεις πιάνο και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική;

 Ξεκίνησα να παίζω πιάνο σε πολύ μικρή ηλικία, και στα 16 μου, όταν πήρα το πτυχίο του πιάνου αποφάσισα να ασχοληθώ και επαγγελματικά με τη μουσική. Συνειδητοποίησα, παράλληλα, ότι μόνο του το κλασικό πιανιστικό ρεπερτόριο έθετε κάποια όρια.

Μπορείς να μας δώσεις μερικές πληροφορίες για τη μέχρι τώρα πορεία σου στη μουσική; 

 Σπούδασα σύνθεση στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance στο Λονδίνο και τα χρόνια μου ως φοιτητής έλαβα μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς σύνθεσης. Το κομμάτι μου Bricks για σύνολο δωματίου κέρδισε το βραβείο Daryl Runswick (2009) και το Abundant Lake για σόλο πιάνο το βραβείο John Halford (2011). Όσο ήμουν στο Λονδίνο συνεργάστηκα με αρκετές χορογράφους και ομάδες χορού και ασχολήθηκα παράλληλα με την ηλεκτρονική μουσική. Την ίδια εποχή είχα δώσει κάποιες συναυλίες στο Southwark Cathedral.
 Τώρα πια στο Βερολίνο εργάζομαι ως αναπαλαιωτής πιάνων σε ένα μαγαζί που είναι και συναυλιακός χώρος (Piano Salon Christophori) στον οποίο δίνω τακτικά συναυλίες πιάνου. Παράλληλα εργάζομαι σε διάφορα ανεξάρτητα πρότζεκτ είτε ως συνθέτης είτε ως εκτελεστής. Στην Αθήνα πρόσφατες συνεργασίες μου περιλαμβάνουν τη street opera ομάδα Oper(o) και το performance duo ΦΥΤΑ.

Είχες μυηθεί από μικρός στο να ακούς κλασική μουσική; Πώς τελικά  αποφάσισες να ασχοληθείς με το είδος αυτό;

Κλασική μουσική έπαιζε στο σπίτι μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η τελική επιλογή μου όμως φάνηκε αφού είχα περάσει, ως έφηβος, από τη τζαζ και από διάφορα σχολικά συγκροτήματα.

Ποια είναι τα μουσικά σου πρότυπα και ποιων δημιουργών έργα απολαμβάνεις περισσότερο να παίζεις;  Υπάρχουν και κάποιοι σύγχρονοι «συνάδελφοί» σου τους οποίους θαυμάζεις;

Νιώθω ότι βρίσκομαι ακόμα σε στάδιο ανακάλυψης και εξερευνήσεων, οπότε δεν νομίζω πως έχω κατασταλάξει στο ποιους θαυμάζω για το σύνολο του χαρακτήρα τους ή της μουσικής τους προσωπικότητας. Υπάρχουν πολλά έργα κλασικών και σύγχρονων συνθετών, όπως και εκτελέσεις αντίστοιχα, που με έχουν επηρεάσει και βρίσκομαι σε μια συνεχή αναδιάταξη και επαναπροσδιορισμό των απόψεών μου. Εξαίρεση ίσως αποτελούν ο Εσθονός συνθέτης Arvo Pärt και ο Αμερικανός John Cage.

Στις 20 Φεβρουαρίου ετοιμάζεσαι να παίξεις για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής.  Πώς προέκυψε αυτό το συμβάν και πώς νιώθεις που θα παρουσιαστείς στη μεγάλη αυτή πολιτιστική σκηνή και μάλιστα σε τόσο μικρή ηλικία;

Πρότεινα στο Μέγαρο μια συναυλία με επίκεντρο το Canto Ostinato του Ολλανδού Simeon Ten Holt αλλά δεν είχα δική μου ηχογραφημένη εκτέλεση να στείλω.  Αντ’ αυτού έστειλα ένα δίσκο με δικές μου συνθέσεις και στη συνέχεια το Canto Ostinato, το οποίο ηχογράφησα μερικές εβδομάδες αργότερα. Το αποτέλεσμα  ήταν το σημερινό πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι πως νιώθω πολύ μεγάλο ενθουσιασμό που μου παρουσιάστηκε μια τέτοια ευκαιρία.

Τι σημαίνει μουσική για εσένα , πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία, τη ζωή και την προσωπικότητα του ανθρώπου;

Η μουσική έχει υπάρξει στοιχείο της προσωπικότητάς μου εδώ και πολλά χρόνια και το βρίσκω δύσκολο να αποστασιοποιηθώ αρκετά για να απαντήσω ένα τέτοιο ερώτημα. Αντίστοιχα υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές κουλτούρες, τόσο μεγάλη ποικιλία ανθρώπων και χαρακτήρων που ένας γενικός κανόνας είναι θα έλεγα μάλλον ανέφικτος. 

Εκτός από πιανίστας είσαι και συνθέτης. Είναι εύκολη για εσένα η διαδικασία της σύνθεσης;  Από πού εμπνέεσαι;

Εξαρτάται από το πόσο ξεκάθαρη είναι μια ιδέα στο μυαλό μου. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες που με παρακινούν να αρχίσω να γράφω ένα κομμάτι, τους οποίους ακόμα ψάχνω και ανακαλύπτω. Το πιο σημαντικό σκέλος της διαδικασίας αυτής είναι, πως χρειάζεται να δουλεύω κανονικές ώρες «γραφείου» κάθε μέρα, συγκεντρωμένα και απερίσπαστα, χωρίς να μου αποσπά την προσοχή το κινητό, το facebook ή το skype, πάνω-κάτω όπως ο καθένας στο αντικείμενο εργασίας του. Πολύ σπάνια έχω κάποια ιδέα τόσο σαφή που να μην χρειάζεται καθόλου επεξεργασία και το τελικό αποτέλεσμα να υπάρχει μέσα σε λίγες ώρες.

Κατά τη γνώμη σου, ποια είναι τα χαρακτηριστικά  ενός καλού πιανίστα;

Να πείθει, έστω και λίγους, με τον τρόπο που παίζει.

Στα κονσέρτα τα οποία έχεις παρουσιάσει μέχρι τώρα υπήρχαν και νέοι άνθρωποι στο ακροατήριο ή απαρτιζόταν κυρίως από μεγαλύτερες ηλικίες; Γιατί πιστεύεις πως οι νεότεροι δεν βρίσκονται τόσο «κοντά» στην κλασική μουσική σήμερα;

Συνήθως υπάρχει ένα κοινό αρκετά ετερογενές. Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, καθώς πιστεύω πως οι νεότεροι βρίσκονται σήμερα πολύ πιο κοντά στην κλασική μουσική απ’ότι παλαιότερα. Αιτίες όπως το διαδίκτυο, η πολύ συχνότερη χρήση της σε άλλες μορφές τέχνης αλλά και η ανάγκη επαναπροσδιορισμού κάποιων αξιών - όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό - έχουν οδηγήσει πολλούς νέους ανθρώπους στην τακτική και προσεκτικότερη ακρόασή της. Ενδεικτικά, να θυμίσω πως πριν 25 χρόνια, δεν υπήρχαν χώροι όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ή η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ούτε υπήρχαν τα αμέτρητα φεστιβάλ και εργαστήρια που υπάρχουν σήμερα στα νησιά και στην επαρχία γενικότερα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια και όνειρά σου;

Έως τώρα όλα μου τα σχέδια έφταναν 6-8 μήνες στο μέλλον και μάλλον σκοπεύω να συνεχίσω έτσι. Κάτι πιο μακροπρόθεσμο είναι ένα μεταπτυχιακό – δεν έχω αποφασίσει όμως αν θα είναι στη σύνθεση, στο πιάνο ή σε κάτι ακαδημαϊκό. Κάποια στιγμή επίσης θέλω να γυρίσω στην Αθήνα και ιδανικότερα να μπορώ να μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα σε αυτή και το Βερολίνο.