Cesk Freixas

Έμαθα τα τραγούδια του Cesk Freixas, μέσα από την επιλογή "start radio" της εφαρμογής Spotify, που δημιουργεί μία λίστα τραγουδιών, με βάση το προσωπικό αρχείο των μουσικών επιλογών κάθε χρήστη. Παρόλο που οι στίχοι του είναι στα καταλανικά και δεν μπορούσα να τους καταλάβω, η μουσική του και η εκφραστικότητά του με ώθησαν να αναζητήσω περισσότερα κομμάτια του, ψάχνοντας και τη μετάφραση των στίχων του. Τότε ήταν που τον ανακάλυψα στ'αλήθεια. Η διαμαρτυρία, η αγάπη, η σιωπή και ο αγώνας συμπορεύονται αενάως στις λέξεις του και με κάνουν να πιστέψω ξανά πως ο πολιτισμός μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

της Δανάης Δεληπέτρου

-Πότε και πώς ξεκίνησες να τραγουδάς επαγγελματικά;

Ξεκίνησα το 2004, κάνοντας την πρώτη μου συναυλία, ως τραγουδοποιός. Επαγγελματικά απασχολούμαι από το έτος 2006.

-Τα τραγούδια σου χαρακτηρίζονται από το περιεχόμενό τους, κυρίως ως τραγούδια διαμαρτυρίας. Πιστεύεις ότι είναι σημαντικό τα τραγούδια να σχετίζονται με την επικαιρότητα;

Πάντα πίστευα ότι οι δημιουργικοί καλλιτέχνες δεν μπορούν να αυτοπροβάλλονται έξω από τις εθνικές και κοινωνικές ανάγκες της χώρας. Κατ'αυτόν τον τρόπο, με ευχαριστεί να αντιλαμβάνομαι ότι ο πολιτισμός πραγματοποιεί αυτή τη συνοδευτική λειτουργία. Σε ένα χρονικό σημείο τέτοιας παρακμής, όπως αυτό στο οποίο βρισκόμαστε, στο οποίο ο καπιταλισμός γεννά περισσότερη αδικία και ανισότητα, είναι απαραίτητο τα τραγούδια να ασκούν κριτική στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Το έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: "Βλέπουμε την τέχνη, όχι ως έναν καθρέφτη της πραγματικότητας, αλλά ως ένα σφυρί, με το οποίο θα τη σμιλέψουμε."

Diuen que fem nosa, que quan creixem aterrarem en algun lloc/que no parlem d'amor/i no entenen que és només per això que fem cançons./Diuen que la modernitat és la música sense passar pel filtre de l'autor,/que ja tenim diaris,/i que no ens fan falta més predicadors. /Vine, vine amb mi, vine, rebentant els silencis, /vine, vine amb mi. 

(Λένε ότι μας ενοχλεί, που όταν μεγαλώνουμε, προσγειωνόμαστε σ'έναν τόπο/ όπου δεν μιλάμε γι'αγάπη -και δεν καταλαβαίνουν ότι μόνο γι'αυτό φτιάχνουμε τραγούδια. Λένε ότι η σύγχρονη μουσική παρακάμπτει το φίλτρο του συγγραφέα/Αφού έχουμε ήδη εφημερίδες και δεν χρειαζόμαστε άλλους ιεροκήρυκες//Έλα, έλα μαζί μου, να εκραγούν οι σιωπές -έλα μαζί μου)

-Έχει αλλάξει η σχέση του κοινού με τη μουσική και, γενικώς, τις τέχνες, από τότε που ξεκίνησε η κρίση;

Νομίζω ότι έχει ενταθεί η ανάγκη για πολιτισμικές εκδηλώσεις, διότι μας κάνουν αδέρφια κι αισθανόμαστε μέρος ενός συνόλου, μας ενώνουν και μας απομακρύνουν από την έννοια της ιεραρχίας -μας δίνουν δύναμη για να μη μένουμε σε ακινησία.

-Πολλοί νέοι φεύγουν από την Ισπανία για να βρουν δουλειά και να ζήσουν καλύτερα. Εσύ έχεις σκεφτεί να φύγεις ή προτιμάς να παραμείνεις εκεί, παρόλες τις δυσκολίες;

Όχι, δεν έχω σκεφτεί να φύγω. Καταλαβαίνω την απελπιστική κατάσταση κι έχω πολλούς φίλους που ζουν σε όλο τον κόσμο, όπου έχουν βρει δουλειά, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν και να επιβιώσουν.

-Κάποιες φορές έχεις δημοσιεύσει στον λογαριασμό σου στο twitter ειδήσεις για την Ελλάδα. Ποια η γνώμη σου για την κοινοβουλευτική παρουσία του νεο-ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής;

Ποτέ δεν αντιλήφθηκα πώς η δημοκρατία μπορεί να αποδεχθεί όσους δεν είναι δημοκρατικοί. Ο λαϊκιστικός λόγος και αυτοπροσδιορισμός αυξάνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και αυτό είναι επικίνδυνο, διότι οι καπιταλιστικές δημοκρατίες δίνουν χώρο στην ακροδεξιά, αντί να ξεσηκωθούν και να εμποδίσουν την ανάπτυξή της.

"No creuré en res més/que no sigui en el que veig/no hi ha hagut derrota/que hagi vençut eternament./Sembla buida la vida/sense el soroll de la rutina;/tot allò que acaba/empeny de nou un altre món.-Les nits s'encenen/al nostre pas/hi ha tantes lluites/que encara hem de guanyar."

(Δεν θα πιστεύω σε τίποτα/ που να μη βλέπω με τα μάτια μου./Δεν έχει υπάρξει απώλεια/αιωνίως οριστική./Φαίνεται άδεια η ζωή/δίχως τον θόρυβο της ρουτίνας./Όλο εκείνο που τελειώνει/ωθείται ξανά σε έναν κόσμο νέο./Ανάβουν τα βράδια/μπροστά μας/Υπάρχουν τόσοι αγώνες/που έχουμε ακόμη να κερδίσουμε.)

-Πιστεύεις ότι η κατάσταση σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία μπορεί να αλλάξει; Πώς θα έπρεπε να αντιδρά ο λαός στα μέτρα και τις περικοπές;

Όλο αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με μία νέα οικονομική δομή. Και το πρώτο βήμα είναι να εκπαιδεύσουμε πολύ τους ανθρώπους γύρω μας. Χρειαζόμαστε ένα οικονομικό σύστημα πιο ανθρώπινο και πιο δίκαιο -υποστήριξης και συνεργασίας. Οι σοσιαλιστικές εμπειρίες του 21ου αιώνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, μπορούν να μας δώσουν ενδείξεις για το πώς να οργανώσουμε τα εδάφη και τους πόρους μας. Κάθε τόπος, με τις αποχρώσεις του. Κάθε χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες της. Πρέπει να δράσουμε με τρόπο ριζοσπαστικό, με συμμετοχή των πολιτών, και να σπάσουμε τα δεσμά της οικονομικής ισχύος. Όσο οι δημοκρατίες συνεχίζουν να υπακούν σε αντιδημοκρατικές οικονομίες, όπως αυτές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, οι άνθρωποι δεν θα είμαστε ελεύθεροι.

-Ποια είναι τα σχέδιά σου αυτή τη στιγμή; Ετοιμάζεις κάποια καινούργια δουλειά ή συναυλίες;

Στις 15 Νοεμβρίου εκδίδω το πρώτο μου βιβλίο, "Λόγια για τη Gaeta". To 2014 θα κυκλοφορήσει το καινούργιο μου CD και DVD.